Bir Annenin sevincine ortak olduk.
Hiç kimse hiç bir zaman ve hiç bir şekilde yaşamamasını evladını kaybetmek istemez. dilediğim, kaderde böyle bir acı ihtimali varsa, ölümün bile daha sevimli geleceği durum.
Bir de ikide birde evlat acısı gibi diyen bazı organizmalar da vardır ki, bu insanlara önce bir evlat sahibi olmalarını sonra da bu tanımlamayı daha bir düşünerek kullanmaları öneririm…
Hiç bir acı evlat acısı kadar acı olamaz… Düşünün bir kere küçük yaşta bir şekilde hastalanacak ve engelli kalacak. O anne özelikle her türlü işini yapacak sosyal hayatı olmadan, düğün dernek gezmeden evladına bakacak.33 yaşında evladını toprağa verecek. Evet bu anne baba şimdi evlatlarının mezarına bir fotoğrafı asalım diyerek arayışına girecek. Evet bu konuda Etili Seramik üretim müdürü Nazım Savaş bey bu işi üstlendi. Çok teşekkür ediyoruz. Şimdi anneni arzusu yerine geldi. Sesini duyar gibiyim. Rahat uyu Kaan Keçeci mekanın cennet olsun.
HÜSEYİN BAŞARAN
